അച്ഛന്‍റെ മുഖമുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍

അച്ഛന്‍റെ ഓര്‍മകളില്‍
ഇറങ്ങിനടക്കുമ്പോള്‍
അമ്മയുടെ
നെഞ്ചിനുനേരെ

മൂപ്പരുടെ വിണ്ടുകീറിയ
ഇടത്തെകാല്‍
പാഞ്ഞുവരാറുണ്ട്
പാടവരമ്പിലൂടെ ചില
അസ്തമയങ്ങളെ
ഉദയത്തിന്‍റെ
ചെങ്കൊടികളാക്കി
ജാഥകള്‍ കടന്നുപോകുമ്പോള്‍
കുത്തുകൊണ്ടിട്ട്
ചാടിയോടുന്ന
ദളിതന്‍റെ പൂട്ടുകാള കണക്കെ
അച്ഛനാ വരിയില്‍ ലയിക്കും
ചില ഇങ്ക്വിലാബ് വിളികള്‍
മൂപ്പരെ അതില്‍
വിളക്കിച്ചേര്‍ക്കാതെയുമിരുന്നില്ല
രാത്രിയുടെ
ചക്രവാളത്തില്‍ നിന്നും
ചൂട്ടിന്‍റെ വെളിച്ചമാടിയാടിയടുക്കുമ്പോള്‍
ഞങ്ങള്‍ നാലഞ്ചു
മനുഷ്യജന്മങ്ങള്‍ പരസ്പരം
കണ്ണുകള്‍കൊണ്ട് ഭയം
നെയ്തെടുക്കുമ്പോഴാവും
അമ്മ പറയുക:
‘ഇന്‍റെ പാവിട്ടക്കുളങ്ങര ഭഗവതിയേ
ഇന്നാര്ടെ നെഞ്ചില്‍, ഇന്നേതു മണ്‍ചട്ടി’.
ഓലക്കിടയില്‍
തിരുകിവെച്ച വെട്ടുകത്തി
എന്‍റെ പരിധിക്കുമെത്രയോ
അപ്പുറത്തായിരുന്നു
അതൊരു മകരചൊവ്വാരാവായിരുന്നു
ഉത്സവപ്പറമ്പില്‍നിന്നും
കുമാരസംഭവം പടം
കണ്ടുമടങ്ങുന്ന അച്ഛനെ
കോവപ്പുറത്തെ
അയമുമാപ്ലേം കൂട്ടരും
വട്ടംവളഞ്ഞു
വെട്ടിക്കുടല്‍മാല
പുറത്തിട്ടു മണലുള്ളില്‍ വാരിനിറച്ചു
ഇപ്പോഴും
എരിഞ്ഞിപ്പടിയിലേക്ക് പോകുന്ന
ഇടവഴിയില്‍വെച്ച്
ജെമിനി സാറചേച്ചിയുടെ
എന്‍റെ അതേ മുഖമുള്ള
മകനെ കാണും
അന്നേരം
അച്ഛന്‍റെ ഓര്‍മ്മകള്‍
കൊമ്പുമുളച്ച വേഗത്തോടെ
അവന്‍റെ സൈക്കിളില്‍
എനിക്കെതിരെ പാഞ്ഞുവരും.