Wednesday, July 22, 2015

ശ്രീബുദ്ധനുള്ള മെഴുകുതിരികള്‍

ബുദ്ധ പ്രതിമക്ക്
മുന്നില്‍ നീയൊരു
മെഴുകുതിരി
കത്തിച്ചു വെക്കുന്നു.
കുഷ്ഠരോഗികളുടെ
കൈകൊണ്ടു നിര്‍മിച്ച
വെളിച്ചത്തില്‍നിന്നും
വെങ്കല പ്രതിമ
ദൈവത്തെപ്പോലെ
തിളങ്ങിത്തുടങ്ങുമ്പോള്‍
രണ്ടുകാലുകള്‍ക്കും വേണ്ടത്ര
ബലമില്ലാത്ത നീ
ഒരു വിധം
നിരങ്ങിയിഴഞ്ഞുവന്ന്
വേട്ടക്കു കാട്ടില്‍
പോകുന്നയെന്‍റെ
ജീപ്പില്‍ കയറിയിരിക്കുന്നു..
“എന്നാ മല കയറുകയല്ലേ?”
എന്നുള്ള നിന്‍റെ 
ചോദ്യത്തില്‍നിന്നും
ഒരുപാടൊരുപാട് മുയലും
മയിലും മാനും ഓടിയൊളിക്കുന്നു.
നമ്മെയൊരു കാടു
വരിഞ്ഞുമുറുകും വരെ..
നാം വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞ്
മുകളിലോട്ടൊഴുകിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.
നേരമേറെക്കഴിയുമ്പോള്‍
വേണ്ടുവോളം നീളവും
വീതിയുമുള്ള ഒരു രാത്രിയെ
രണ്ടുപേരും ചേര്‍ന്ന്
നിവര്‍ത്തിയിട്ട്
അവയില്‍ പറ്റിപ്പിടിച്ച
മുഴുവന്‍ നക്ഷത്രങ്ങളെയും
കുടഞ്ഞു കളഞ്ഞ്
അതിഗംഭീരമായ ഇരുട്ടിന്‍
സ്വകാര്യതയെ നാം
തരപ്പെടുത്തിയെടുക്കും. .
പിന്നെ തലയിണക്കുള്ളില്‍
കരുതിവെച്ച
കുറേ വിഷസര്‍പ്പങ്ങളെ
കാവലിനെന്നപോലെയിരുളില്‍  
തുറന്നുവിട്ട് ഉങ്ങുകയായി..
അന്നേരം എന്‍റെയും നിന്‍റെയും
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് കുറുകെ
വലിച്ചു കെട്ടിയ ഒരയയില്‍
ബുദ്ധന്‍റെ മുഖമുള്ള
കുറേ കുഞ്ഞുങ്ങളെ
ഉണങ്ങാനിട്ട അടിവസ്ത്രങ്ങള്‍
പോലെയാരോ ഞാത്തിയിടുന്നു
അവയില്‍ നിന്നിറ്റിറ്റിവീഴുന്ന
മെഴുകു തുള്ളികളില്‍
ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു നാം
കിടന്നുറങ്ങാന്‍ നിവര്‍ത്തിയിട്ട
രാത്രിയെപ്പോലുമൊന്നു
മടക്കിവെക്കാതെ
വെടിയിറച്ചിയും
അടിവാരത്തിലെ
ബുദ്ധനു മുന്നില്‍
കത്തിച്ചുവെക്കാനുള്ള
മെഴുകുതിരിയും കരുതി .

ഭയത്തിന്‍റെ മലയിറങ്ങും

Monday, April 13, 2015

മീന്‍വേട്ട

നദിക്കരയിലൊരു
ജ്ഞാനിയിരിപ്പുണ്ട്,
ഇലകളാടുന്ന മരച്ചുവട്ടില്‍
വെറുതെയെങ്ങോട്ടോ നോക്കിയിരിക്കുന്നു.  
“ഞാന്‍ എന്‍റെ തന്നെ മകളാണ്”
എന്ന്‍ നദിക്കരയിലെഴുതിവെച്ചിട്ട്
കുളിച്ചു കയറി വരുംമ്പോള്‍
നനഞ്ഞ കാലുകള്‍കൊണ്ടത്
മായ്ച്ചു കളഞ്ഞ്“വെളിച്ചവും വെള്ളവും
തമ്മിലെന്ത് ” എന്നാക്കും.
ഒരു തോണിക്കാരന്‍
അകലയങ്ങനെ തുഴഞ്ഞു പോകുന്നത്
കാണുമ്പോള്‍ ഊറി ച്ചിരിക്കും
എന്നിട്ട് മീനുകളുടെ
അപാരമായ രഹസ്യ സഞ്ചാരങ്ങളുടെ
ആഴാങ്ങളെ നോക്കി ഉറക്കെപ്പറയും
“അല്ലെയോ  മീന്‍ പറ്റങ്ങളെ,  
അസാധാരണമാം യാത്രികരേ,
ജന്മവാസനകളുടെ കാറ്റേറ്റ് 
നിങ്ങള്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകുന്ന
വഴികളിലൂടെ ഞാനൊരു
യാത്ര നടത്തുകയാണെന്നു വെക്കൂ,
ഒരൊറ്റ രാത്രി കൊണ്ടു ഞാന്‍
ആയിരം  ജലജന്മങ്ങളുടെ
അനുഭവമായിത്തീരും,
വലകളും ചൂണ്ടകളും 
മുലകളും ചുണ്ടുകളുമെന്നപോലെ
എനിക്കു മുകളിലൊരു
ഭയത്തിന്‍റെയിരുള്‍ തീര്‍ക്കുമെങ്കിലും.
നിങ്ങള്‍ക്കറിയുമോ
എന്‍റെ ശരീരത്തിനുള്ളിലൂടെയും
ജീവന്‍റെ ലോഹലായനിയെന്നപോലെ
ചുവന്ന ഒരു നദി പായുന്നുണ്ട്
അതിലാണ് ഞാനെന്‍റെ  
സ്മരണയിലെ തുടുത്ത
വെണ്ണീര്‍ നിറമുള്ള
മീനുകളെ വളര്‍ത്തുന്നത്.
മകള്‍ എന്നു പേരുള്ള
ഒരു മീനുണ്ടതില്‍,
മറവിയുടെ അഴിമുഖം വരെപ്പോയി
വീണ്ടും വീണ്ടും മടങ്ങിവന്ന്
എന്‍റെ ആഴത്തില്‍ വന്നു മുട്ടിപ്പറയും
“നിങ്ങള്‍ ആരോ മറന്നുവെച്ചുപോയ
വഴുക്കും രാത്രിയുടെ പിടയ്ക്കും  
മീന്‍ മാത്രമാണ്,നിങ്ങള്‍
വിഴുങ്ങിയ മീന്‍ ആണ് ഞാന്‍, ഞാന്‍
വിഴുങ്ങിയ മീനാണെന്‍റെ അമ്മ,
മീനുകള്‍ മീനുകളെത്തന്നെ വിഴുങ്ങുന്ന
ജീവ രഹസ്യങ്ങള്‍  കൊണ്ടല്ലേ
നാം നമ്മുടെ വംശം ചരിത്രമെഴുതുന്നത് ”
നദിയിലേക്ക് വറ്റിപ്പോകുന്ന പകല്‍
ജ്ഞാനിയുടെ നിഴലുകൊണ്ട്
ഒരുഗ്രന്‍ മീനിനെ ജലോപരിതലത്തില്‍
വരച്ചതും അതാ ഒരു പറ്റം
മീനുകള്‍ വന്നതില്‍ പുളച്ചു പായുന്നു.
പെടുന്നനെ ജ്ഞാനി വലയെറിയുന്നു.
കിഴക്കോട്ടു നീളുന്ന
ഒറ്റയടിപ്പാതയിലൂടെ
നടന്നകലുകലുകയാണയാള്‍ 
അകലെനിന്നും ഒരു കുടില്‍  
ഉദിച്ചുയരുന്നതും   
കയ്യിലെ ഒതുക്കിപിടിച്ച വലയില്‍
പിടഞു മറിയുന്ന മീനുകളുടെ 
തിളങ്ങും അനക്കങ്ങളും നാം കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കേ
ബോധോദയം പോലെ 
ആകാശം ഇരുണ്ടില്ലാതെയാകുന്നു. 

Saturday, April 11, 2015

Fear Filled


Under my fear-filled
brook which flows down
from the memories
of an old mirror,
I knocked at your
door as an
attempt to provoke
your bed and
dreams with white rabbits
and few, but charming ,doves.
Russell’s wiper
slept in tranquility
in your courtyard
as a sign of melting love
and passionate
days and night in our
bedroom garden.
still, you kept dreaming
under the pale petals of
a giant yellow flower  
without noticing
the inferno of lust and
a shadow of swan
together waiting
at your door
as a melting mask of self.

Thursday, April 9, 2015

നൊസ്റ്റാള്‍ജിയോഗ്രഫി

രണ്ടു കുട്ടികള്‍
സ്കൂളുവിട്ടുമടങ്ങുന്ന
സ്മരണകളിലെവിടെയോ
ഇടവഴിയിലെവിടെയോ
കരിയിലകളിലെവിടെയോ
ഇഴഞ്ഞുനീങ്ങും
നിഴലുകളിലെവിടെയോ
അഴിച്ചെറിഞ്ഞ
അസ്വസ്ഥത
പോലെയൊരു
പാമ്പിന്‍ വഴുക്കുമുടല്‍
വെയില്‍ കായുന്നതും കണ്ടൊരു
മുരിക്കിന്‍ കൊമ്പിലിരിക്കും
മയിലിനു മുകളില്‍
മഴക്കോളിന്‍
വിഷാദത്തിലേക്കിരുണ്ടിരുണ്ട്
പോകുമാകാശമാണ് ഞാന്‍ 


Monday, March 30, 2015

മഞ്ഞ്

മഞ്ഞുടുത്ത
തേയിലക്കാടിന്‍ 
നടപ്പാതയില്‍ 
നിന്‍റെ കൈ 
പിടിച്ചിപ്പോഴും 
നടക്കാനിറങ്ങുന്നൂ
മറവി തിന്നു 

തീര്ക്കുന്നയെന്‍റെ
മധുവിധു യാത്രയുടെ
ആത്മഹത്യാ മുനമ്പുകള്‍

Tuesday, March 24, 2015

When I am brothel, Garden and Tomb

Brothel

It was a street
of ecstasy walked through by me
whispering  to others
the oldest tales of body and lust
every room of mine
swinging from green 
to red as the
confessions of  sperm counts
splashed the stories 
over the murals
in the caves of patriarchs.
a blind old man
with a handicapped boy
passes along my abandoned
night street with a bright torch light  
whose flames danced
on the wrecked buildings
of shameful, betrayed night parties.   
My body was dumped with the
Dark signs of kisses and
Footprints of whores
As they crossed the
Church gate of my repentance.

Garden

A wind from
west came and danced
around me
angels of love
playing violin
under the
shade of mango trees!
suddenly a group
of honeybees
started arriving
from the
kingdom of
holy nectar
as bliss.

At the eastern part
of the garden
a fig tree
sheds a single leaf
slowly
on the statue
of Buddha,
Slowly,
Slowly,
Slowly... 


Monologue of a tomb

“Rose, oh pure contradiction, delight
of being no one's sleep under so
many lids.” Epitaph of Rainer Maria Rilke

Monologue of a tomb is nothing but an echo of the dead who are alive in his dreams that were buried by the bodily destiny of five elements and its transit into the dust of eternity. It was even in the form of music and danced with the forms of stars which ran away from their Milky Way family to the taverns of nomads and acrobats of joy. The pale eternal skeleton of love and desires glittered from its phosphorous rays to express the lunar past of flesh, lonely garden of joy and agony.


The monologue goes as: “I am the eternal love of wine, I am you. Every spring has the seeds of its burning summer”

Sunday, March 22, 2015

Ghost of light house

I am a nomad 
of thousand unsettled 
dreams.
a leaning
tower of tortoises
approaching to my shore
to lay their
eggs of pain and
prickles.
a seagull
fetched her
paranoiac food
from my bleeding
liver .
let me sleep on the
seabed ,
where the eternal
ancient mariners
adorning a red carpet
with their
ageless crabs and
the scent of dead
girl friends.
now I could see
That ghost of light house
drinking moon light
from the waving
breasts of
white ocean.